Zaterdag 15 september.

Zaterdag 15 september.

Binnen 23º en buiten 21º.

Tegen half tien zijn we zover dat we kunnen vertrekken. Ook nu moesten we de navi weer bijstellen om op de weg langs de kust te komen, wat uiteindelijk lukte.

In Platja d’Aro, waar we geheel doorheen gereden zijn, net op de grens van de plaats en het industriegebied een koffiestop. Marion had het gezien en geconstateerd dat er nogal wat mensen zaten, dus iets verderop de camper geparkeerd en wij erheen. Voor we weg gingen uiteraard betalen. Dat was een verrassing, hadden we ook wel een tweede bak kunnen nemen, €2,80, voor een cappuccino en een koffie, soms krijg je iets bijna voor niets.

Na Sant Feliu de Guixols begint de 15 km mooie tocht langs de kust. Je kunt niet zomaar overal stoppen, maar er waren enkele plaatsen waar een stop mogelijk was. Het was inderdaad de moeite waard. Een keer of vier zijn we gestopt om te genieten van de uitzichten op de verschillende baaien.

Rond één uur kwamen we op de camping aan. We kregen een aantal plaatsen op die nog vrij zouden zijn. Het eerste deel lieten we al afvallen, bij het tweede deel gaven mensen aan dat ze een dag eerder weggingen en we op hun plaats ook wel konden staan. We hebben eerst nog het derde deel bekeken, maar als de receptie het goed vond namen we de plaats in van degenen die vertrokken.

We konden die plaats boeken en zijn er vervolgens heen gereden. De plaats was rechts van de weg, maar om er achterwaarts in te kunnen steken moesten we links een inrit insteken en daar ging het fout. Hennie had de bocht naar links te ruim genomen en moest eerst wat achteruit om dat te corrigeren. En dat ging niet. Het linkerwiel draaide alleen maar rond, een probleem dus. Marion naar de receptie, maar eerst na vier uur konden we geholpen worden. Het zou toch mogelijk moeten zijn dat beide wielen tegelijk werken. Hennie ging eens kijken en vond een knop die dat mogelijk zou moeten maken. En ja hoor, toen was het een fluitje van een cent, het was maar even en we stonden op de plek.

Inmiddels was het half drie geworden, dus eerst eten. Eigen of restaurant, het werd restaurant. De restaurants die we tot nu gehad of gezien hadden waren tot drie uur open, deze dus niet, tot twee uur. Werd het toch eigen eten.

Daarna de camper waterpas gezet en verder afgewerkt. De rest van de dag bij de camper vertoeft en van het uitzicht genoten.

Deze camping is een terrassencamping, maar met een hoogteverschil van hoogste punt tot strand van ongeveer 90 meter. Waar je ook naar toe gaat, je moet altijd een bepaalde hoogte overwinnen. Voor Marion is dat een probleem, omdat zij niet kan klimmen. Het kan daarom zijn dat we niet zolang op deze camping blijven, hoewel qua camping dit de mooiste tot nu toe is.